Chungking Express นับเป็นผลงานการกำกับเรื่องที่ 3 ของหว่อง คาไว ผู้กำกับฯชาวฮ่องกงที่ได้ชื่อว่ามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เป็นเรื่องราวของ 2 เหตุการณ์ ที่ไม่เหมือนกันแต่มีผู้คนและบางสิ่งเกี่ยวเนื่องกัน ตัวละครทุกวันในเรื่องแทบจะไม่มีใครมีชื่อที่แท้จริง ยกเว้น อาเฟย นั่นเป็นเพราะพวกเขาไม่มีความสำคัญมากพอที่จะต้องถูกถามหรือเป็นที่จดจำ เสมือนความสัมพันธ์ของผู้คนในเมืองใหญ่เฉกเช่นฮ่องกง ที่ความสัมพันธ์ของผู้คนเป็นไปอย่างฉาบฉวย ซึ่งตัวละครบางตัวเกี่ยวเนื่องมาจากภาพยนตร์เรื่องก่อนหน้านี้ของเขา คือ Ashes of Time และจะมีบทบาทต่อไปในภาพยนตร์เรื่องหน้า คือ Fallen Angels ด้วย

โดยที่คำว่า Chungking Express นั้นเชื่อว่ามาจากคำลงท้ายของชื่อร้านฟาดฟู้ดในฮ่องกงที่มักลงท้ายว่า Express ส่วน Chungking นั้นมิใช่ชื่อเมือง (จุงกิง) แต่เป็นชื่อย่านที่พักของชาวต่างชาติ โดยเฉพาะชาวตะวันตกในย่านจิมซาจุ่ย ของฮ่องกง คล้ายกับถนนข้าวสารในกรุงเทพมหานคร

ภาพยนตร์ได้รับการกล่าวขานว่า การกำกับภาพของคริสโตเฟอร์ ดอยล์ ถ่ายทอดภาพและเนื้อเรื่องออกมาได้อย่างอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว ไร้เหตุผล ท่ามกลางเมืองใหญ่ที่เต็มไปด้วยสีสันและผู้คนหลากหลาย แต่กลับแปลกแยกทางวัฒนธรรม ยิ่งมีผู้คนอยู่มากเท่าใดยิ่งแตกต่างมากขึ้นเท่านั้น จนนักวิจารณ์บางคนกล่าวว่าเป็นอารมณ์โหยหา "แม่" ของผู้คนในฮ่องกง ที่กำลังจะกลับคืนสู่การปกครองของจีนแผ่นดินใหญ่อีกครั้งในปี ค.ศ. 1997 ที่กำลังจะมาถึง และด้วยวัฒนธรรมป๊อปอันหลากหลายที่ถูกใส่เข้าไปในเรื่อง ทั้งแฟชั่นเสื้อผ้า ทรงผม ดนตรี ถ้อยคำ แสงสีนีออน ตลอดจนดนตรีประกอบก็ทำให้นักวิจารณ์บางคนเรียกรูปแบบของภาพยนตร์เรื่องนี้ว่า "Avant-pop"

ภาพยนตร์ประสบความสำเร็จทั้งทางรายได้และรางวัลเป็นอย่างมาก โดยได้รับรางวัลตุ๊กตาทองฮ่องกง ประจำปี ค.ศ. 1995 สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม, ผู้กำกับยอดเยี่ยม, นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม (เหลียง เฉาเหว่ย) และตัดต่อยอดเยี่ยม รวมทั้งเหลียง เฉาเหว่ย ยังได้รับรางวัลม้าทองคำ สาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยม ในปี ค.ศ. 1994 อีกด้วย

ในฮอลลีวู้ด นับเป็นภาพยนตร์เรื่องแรกของหว่อง คาไว ที่เควนติน ทาแรนติโน่ ผู้กำกับฯชาวอเมริกันที่ได้ชื่อว่ามีเอกลักษณ์เฉพาะเป็นของตัวเองอีกคน เมื่อได้ชมแล้วชื่นชอบ และซื้อไปฉายที่นั่น ซึ่งภาพยนตร์ที่ทำรายได้เป็นจำนวนมากที่สหรัฐอเมริกา และได้สร้างชื่อเสียงให้กับหว่อง คาไว ในระดับโลก